Głowienka

Głowienka, zwana przez księdza Kluka „kaczką czerwonoszyją” jest kolejnym gatunkiem kaczek nurkujących. Oto co pisze o niej prof. Taczanowski w „Ptakach krajowych”:

Lusterko popielate; u samca głowa wraz z częścią szyi rdzawa, spód szyi, piersi i kuper czarne, płaszcz blado siwy czarniawo drobniutko falowany; samica na płaszczu brunatnawo szara, siwo popylona, głowa i szyja szaro brunatna.

Pan Głowienek

Stary samiec ma w godowej odzieży głowę wraz z wyższą częścią szyi kasztanowato rdzawą, niższą część szyi, piersi i spód karku objęte szerokim czarnym pasem, kuper wraz z pokrywami ogonowemi także czarny; płaszcz i boki światlo siwe, drobniutko i gęsto czarniawo falowane, na brzuchu białawym gdzieniegdzie podobne falowanie; podbrzusze brudno szare, gęsto falowane; pokrywy podogonowe czarniawe. Pokrywy skrzydłowe ciemno szare, popielato falowane; lusterko czysto popielate, bardzo szerokie, zajmujące wszystkie lotki przedramieniowe, na dwóch lub trzech ostatnich brzeżki czarne, lotki i sterówki śniade. Dziób cokolwiek od głowy krótszy, jednostajnie do końca nieszeroki, modrawy, ze szczytem, paznogciem i brzegami czarnemi, przy końcu przepaska jaśniej modra; nogi sine, z czarnemi płetwami, tęcza żółta [pewnie się nie znam, ale po mojemu to tęcza czarwona].

Pan Głowienek po raz wtóry

Stara samica z wiosny ma głowę, szyję i piersi rdzawo brunatne, na waży przy nasadzie dzióba i podgardlu białawemi końcówkami mniej więcej przyćmione, na piersiach nieregularnie łuskowane; płaszcz i boki śniado brunatne, drobniutkiem, popielatem falowaniem popylone; kuper ciemno brunatny; na brzuchu końce piór białawe, środki brunatne; podbrzusze brunatnawe, popielato popylone. Skrzydła, ogon, dziób, nogi i oczy jak u samca.

U samca w odzieży letniej głowa i wyższa część szyi jak z wiosny, lecz z wierzchu ciemniejsza, a pod gardłem płowemi końcówkami kolor cokolwiek stłumiony; na piersiach pióra śniade, od góry płowo, od dołu białawo łuskowane, odpowiednia część na karku brudno szara; płaszcz brudniejszy, więcej zbliżony do samicy wiosennej; brzuch upstrzony przez przezierające spod białawych końców ciemno szare środki.

Samica w odzieży letniej różni się od wiosennej kolorem płaszcza ciemno brunatnym, z brunatno rdzawemi, jaśniejszymi brzegami, bez popielatego popylenia, wierzch głowy, cała szyja i boki ciała brunatno rdzawe.

Państwo Głowienkowie

U młodych w pierwszem pierzu głowa brunatnawo szara; płaszcz brudno szary z mało znacznem popielatawem popyleniem; na całym spodzie pióra szare o rzadkich końcówkach na szyi płowych, na brzuchu białawych, przez co tworzy się szczególnie skomplikowane ubarwienie trudne do wyrażenia; uper czarniawy; skrzydła jak u starych. Na jesień samce przechodzące pierzenie występują w rozmaitych mięszaninach, naprzód dostają zawsze zupenego rdzawego koloru na głowie, gdy płaszcz jest mięszany, a cały spód prawie nietknięty.

Jaja średnio podługowate, najczęściej eliptyczne lub jajowate, o mało różniących się między sobą końcach; tło w ogóle ciemniejsze niż na jajach krzyżówki oliwkowo szarawe, na jednych kolor zielony, na innych żółtawy cokolwiek przemaga.

Kaczka ta mieszka na północy Europy i Azyi, na zimę przelatuje na południe; u nas dosyć pospolita, w czasie przelotów pokazuje się wszędzie na wszystkich wodach, na ląg zostaje w niewielkiej liczbie po jeziorach, dużych głębokich bagnach i wielkich stawach, szczególniej w okolicach błotnistych [ta niewielka liczba to obecnie ok. 20-30000 par na terenie kraju]. Przylatuje w początku kwietnia, w październiku całkowicie się wynosi.

Ja stąd spadam

Zrywając się wydaje głos silnie krzykliwy: kre-kre-kre... na wodzie rzadziej się odzywają. Gniazda zakładają po kępach i spławach, tuż przy wodzie głębokiej, tak prawie obszerne i podobnie urządzone jak krzyżówki. Niosą od 7 do 13 jaj. Mięso nie tak cenione jak następującej [tj. podgorzałki – przyp. moje].